Nagasulat ako sa yellow pad paper kang binalaybay parte sa mangga sa akun lamesa. | Litrato ni Pangga Gen
Ang Mangga sa Akun Lamesa
Genevieve L. Asenjo
Ang akun kuwarto daw rulubngan
diin nabanhaw si Hesus kadyang aga kang Domingo
kang mahatud kang Lalamove ang order ko nga mangga.
Sa diin pa dya naghalin nga lugar?
Pira ka mga alima ang nagkaput?
Wara ako kamaan parehas nga wara ko naman-an
ang ngaran ni Kuya nga nagdeliver, kag duro pa
ang wara ko naman-an parehas kon sa diin run nag-agto
ang ayuda nga ginpromisa kang gobyerno
kag ang tuod nga numero kang mga pasyente sa ospital,
ilabi na ang mga nagkaramatay.
Nalipay run ako nga may mangga sa akun lamesa,
may katam-is nga nabilin para kanakun, kag wara pa
ako naduraan kang panabor. Kabug-at kang pag-ulikid
kon kis-a, kag gusto ko run lang lipatan ang tanan
nga naman-an, kag ginapalangga.
Ginkihad ko ang mangga: kanaryo nga unöd, nagadügà.
Kasan-o lang, nagparapit dya nga nagparapit kanakun
sa adlaw-adlaw nga paghimutad sa smartphone
hasta magbahul nga magbahul, sangka puno rugto
sa marayu nga baryo diin sa anang idalum
nagsipal kami nga magparakaisa.
Hasta maukay ko kag ma-post online ang sangka litrato
nanday Lola kag Lolo sa sulod kang simbahan.
Ginkanta kang akun bugto sa The Netherlands
kag pakaisa sa Mandaluyong
ang natudlo kanamun nanday Lolo kag Lola:
rayu-anay pero nagkitaay kami liwan, sangka angkan
sa group chat kag naistoryahan nga mabalik kami rugto
sa taramnan nga may sangka puno kang mangga
sa sunod nga tag-irinit,
pagkatapos kadyang quarantine,
kadyang balatian,
kang tanan-tanan nga nagapugung
sa pagdumdom kag pag-ulikid.
Ginkaun ko ang mangga
kag nadumduman ka akun dila
ang duro pa nga prutas kang tag-irinit
sa una ko nga pulong: sandiya, melon,
tikamas, kamunsil, sirigwelas…
Amat-amat, nag-umpisa liwan tubo
ang pagtuo.
Abril 12, 2020
Domingo kang Pagkabanhaw
Mga Prutas kang Tag-irinit sa Panahon kang Covid-19 | Litrato ni Pangga Gen
Ang Mangga sa Aking Mesa
Genevieve L. Asenjo
Naging libingan ang aking kuwarto
saan muling nabuhay si Hesukristo ngayong umaga ng Linggo
nang mahatid ng Lalamove ang order kong mangga.
Saan pa kaya ito nanggaling?
Ilang mga kamay ang humawak?
Hindi ko alam katulad na hindi ko nalaman
ang pangalan ni Kuya na nagdeliver, at marami pa
ang hindi ko alam katulad kung saan napunta
ang ayuda na ipinangako ng gobyerno
at ang totoong numero ng mga pasyente sa ospital,
lalo na ang mga pumanaw.
Natuwa na ako na may mangga sa aking mesa,
may tamis na naiwan para sa akin, at hindi pa
ako nawalan ng panlasa. Mabigat ang pag-alālà
kung minsan, na parang gusto ko na lang rin kalimutan
ang lahat ng nalalaman, at minamahal.
Hiniwa ko ang mangga: dilaw na laman, makatas.
Kailan lang, lumapit ito nang lumapit sa akin
sa araw-araw na pagmamasid sa smartphone
hanggang lumaki nang lumaki, isang puno roon
sa malayong baryo saan sa ilalim nito
naglaro kaming magpipinsan.
Hanggang mahukay ko at ma-post online
ang isang litrato nina Lola at Lolo sa loob ng simbahan.
Inawit ng kapatid ko sa The Netherlands
at pinsan sa Mandaluyong
ang naituro sa amin nina Lola at Lolo:
magkalayo ngunit muling nagkita, isang angkan
sa group chat at napagkuwentuhan na babalik kami
roon sa bukid na may isang puno ng mangga
sa susunod na tag-araw,
pagkatapos nitong quarantine,
nitong pandemya,
ng lahat-lahat na pumipigil
sa alaala at pag-alālà.
Kinain ko ang mangga
at naalala ng aking dila
ang marami pang prutas ng tag-araw
sa inang-wika: sandiya, melon,
tikamas, kamunsil, sirigwelas…
Unti-unti, nagsimula muling tumubo
ang pananalig.
Abril 12, 2020
Easter Sunday
